Zo'n anderhalf jaar geleden hebben we een houtgestookte Rayburn aangeschaft. Dat is een fornuis, vergelijkbaar met een Aga, dat je met hout op de gewenste temperatuur moet zien te krijgen en dat bovendien via warmtewisselaars ook het water voor de centrale verwarming en de boiler verwarmt. In geval van grote koude - zoals nu! - slaat de combiketel op mazout aan. Waar wij wonen is er geen gas, geen aardgas natuurlijk, en daarom wordt door veel mensen met stookolie gestookt. Omdat we het prettig vinden om niet zoveel olie te gebruiken, zijn we dus heel blij met onze 'Ray'.
Het was wel wennen. Niet alleen om een goed vuur te krijgen en dat 's nachts min of meer sluimerend te houden opdat de volgende ochtend de blokken hout in no time weer lekker branden, maar ook om erop te koken. Zo is de kookplaat - als het vuur goed brandt - behoorlijk heet. Het linker gedeelte, dat direct boven het vuur zit, is gloeiend, het rechter gedeelte, dat boven de oven zit, is wat minder gloeiend. Je kunt de temperatuur alleen regelen door meer of minder te stoken of met kleppen voor meer of minder luchttoevoer te werken. En dat moet je al doende leren. Ik heb het idee dat we het nu onder de knie hebben.
Een ander leermoment was het gebruik van de grote oven. Nu zit er wel op de buitenkant van de ovendeur een thermometer, maar de oven is groot. De aangegeven temperatuur geldt alleen voor het bovenste gedeelte van de oven. Als fervente broodbakker was dat voor mij echt heel lastig, want om de onderkant van de oven op 200 graden te krijgen, moet het buiten wel heel erg koud zijn, zo als nu, dan gaat dat gemakkelijk. Hoog in de oven kun je het brood moeilijk zetten, omdat het vuur daar vlak langs gaat en je brood dus verbrandt. Beneden in de oven blijft wel de onderkant van het brood een beetje licht, maar door het brood nog een tiental minuten ondersteboven in de oven te zetten, is dat probleem snel opgelost. Ray is geweldig. Ray kan zo veel en Ray heeft nog lang niet al zijn geheimen prijsgegeven. Dus ...
Dan nu de erwtensoep. Omdat we van de bruinebonenbende (www.bruinebonenbende.nl) meer peulvruchten moeten eten en het nu toch zeker soepenweer is, heb ik deze week al twee keer Canadese erwtensoep gemaakt. Waarin verschilt die van de Hollandse? Geen knolselderij, prei, varkenspoot en worst, maar veel kleingesneden wortel, veel peterselie en munt en veel spekjes. En in ons geval ook Ardennerham. Ik vind hem heel lekker, wat minder zwaar, frisser o.a. door de munt.
En natuurlijk met zoveel mogelijk eigen ingrediënten en bereid op Ray. Net zoals het bruinbrood dat erbij gegeten wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten