Op BBC Food las ik voor het eerst over Burns Night. Op 25 januari wordt de Schotse dichter Robert Burns herdacht met een speciaal menu. Het is de dag van zijn verjaardag (1759) die voor veel Schotten blijkbaar aanleiding is om hem met een typisch Schots diner, Burns Supper, te fêteren. Twee zaken dienen beslist aanwezig te zijn: Haggis en doedelzakmuziek. Voor het laatste moet ik me behelpen met internet, zou ik ook hier in een oostelijke uithoek van België Robert Burns willen eren. De Haggis kan wel authentiek zijn. Haggis is namelijk een worst, gemaakt van schapenmaag en gevuld met hart, longen, lever, havermout, ui en diverse kruiden. En laat het nou zo zijn dat afgelopen week en volgende week een aantal lammeren van ons geslacht zijn/worden!
Hoewel lamshart en -lever door onze slager wel steeds worden aangeleverd, zou hij als Duitssprekende Belg, denk ik, sehr erstaunt zijn, als ik hem zou vragen om ook maag en longen 'erbij te doen'. Ik weet ook niet of het erg bewerkelijk is om die organen schoon te maken, laat staan of Haggis maken èn eten een culinair genoegen is. Ik heb gelezen dat velen zich walgend afkeren als ze alleen al de naam Haggis horen. Het heeft een zelfde uitwerking als Tripes!
Maar voor veel Schotten is Haggis het gerecht bij uitstek. En blijkbaar ook voor Robert Burns. Hij heeft er zelfs een ode op geschreven.
| Address to a haggis | Ode aan de haggis |
| Fair fa' your honest, sonsie face, | Rein en eerlijk is jouw vrolijke gezicht, |
| Great chieftain o' the pudding-race! | De beste worst te zijn is jouw familie's plicht! |
| Aboon them a' yet tak your place, | Jij hebt een ereplaats verdiend als zwaargewicht, |
| Painch, tripe, or thairm: | Maag, pens en darm: |
| Weel are ye wordy o'a grace | Jij verdient een gedicht |
| As lang's my arm. | Zo lang als mijn arm. |
| Vertaling: R. Sampimon |