zaterdag 22 november 2014

Snijbiet en pompoen, bette et potiron, Mangold und Kurbis

Veel heeft onze moestuin op dit moment niet te bieden, maar als we - ondanks de overlast van slakken, mollen, woelratten, buurtende kippen en ander gespuis - ergens plezier van hebben, dan is het wel van snijbiet.


Snijbiet is een geweldige groente; je kunt hem stoven, roerbakken, rauw eten. Hij is geschikt voor soep, voor stamppotjes, hartige taarten, maar past ook goed in Aziatische gerechten en misstaat niet in de Mediterrane keuken. Een ander, zeer groot bijkomend voordeel, beslist niet te verwaarlozen in de 'Potagerie van Geheut',  is dat ie bestand is tegen slakken, mollen, woelratten en inderdaad, ook kippen. Er is zoveel snijbiet, het is zo'n gemakkelijke groente, dat de schade van die schepsels als vanzelf binnen de perken gehouden wordt.



En dan zijn er natuurlijk nog de pompoenen, hoewel die nu allemaal gerooid zijn, of snijd je die? Hoe het zij, ze liggen op dit moment nog decoratief te wezen, maar verdwijnen een voor een in de keuken om gebruikt te worden voor soepen, stoofschotels en pumpkin pies! Min of meer bij toeval heeft die pumpkin zich genesteld op de composthopen. Het werd zo'n wirwar van pompoenstengels, -bladeren en -vruchten, dat de composthopen zelfs tijdelijk buiten gebruik moesten worden gesteld.





Vanavond hebben we Cream of Pumpkin Soup gegeten, naar een recept uit een BBC-kookboekje. Zo'n soep is eenvoudig te maken en een weldaad op een koude, herfstige dag. Ingrediënten: pompoen, olie, ui (ook uit onze moestuin), knoflook (idem), komijnzaadjes (hebben we in het verleden wel in de moestuin gehad), aardappel (die van 'ons' zijn al op :-( ), tijm (jazeker), bouillon. Half uurtje laten sudderen, pureren en serveren met een kloddertje crème fraiche en wat blaadjes salie (uiteraard!).

donderdag 20 november 2014

Verdwaald in boeken

Gisteren had ik 'dentale verzorging' nodig. Geploeter aan je tanden is een delicate zaak waarvoor ik graag de grens oversteek om naar een vertrouwd adres in Heerlen te gaan. Deze keer werd ik echter elders in Nederland opgewacht, in Landgraaf.

Moet ik normaal gesproken al op mijn tanden bijten voor het halfjaarlijkse bezoek, nu was er een extra handicap: de gebitverzorger aldaar 'überhaupt' vinden. Ik had me goed voorbereid en reed er gelukkig zonder aarzeling naar toe. Ook de behandeling was kinderspel, in een mum van tijd stond ik weer buiten.

Fluitend reed ik naar huis. Dacht ik. Opeens was ik de weg kwijt en raakte ik verward in Landgraafse buitenwijken als Nieuwenhagerheide, Achter den Winkel, Op de kamp, De Streep, Kakert, Leenhof. Pas op de Kaalheidersteenweg in Kerkrade kwam ik op bekend terrein. Nu kon ik op de automatische piloot naar huis tuffen, maar niet zonder eerst even een bezoekje aan de RD4 gebracht te hebben. Dat had ik nu wel verdiend.

En, ziehier de buit! De biografie over Antoine de Saint-Exupéry, romans van Hürliman en Nádas, een toneelstuk van Anton Koolhaas, drie nog ontbrekende kookboekjes uit reeksen die ik min of meer verzamel, een studie van Dick Hillenius over eilanden met hun typische flora en fauna (dubbel) en .... een Blok-boekje dat ik nog niet had!

Vanochtend heb ik 'Oom Olifant' gelezen. Wat een mooi verhaal. Daarom, speciaal voor Thijs, die pas vier jaar is, maar al een groot olifantenkenner, uit dit prachtige boekje van Arnold Lobel het 'olifants-lied'. Mijn 'jour' in Wallonië heeft een mooie start gemaakt, hij begint met een gil(letje)!